Monday, November 30, 2009
Η Διέθνης Κομμουνιστική Επιθεώρηση γεννήθηκε
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ
«ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ»
www.iccr.gr
«Οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιο τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα με τη βίαιη ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος».
(Κ. Μάρξ –Φρ. Ένγκελς , Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος)
Η έκδοση του πρώτου τεύχους της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» εκφράζει την αναγκαιότητα συνεργασίας ανάμεσα σε θεωρητικά και πολιτικά περιοδικά Κομμουνιστικών Κομμάτων που έχουν κοινές θέσεις για μια σειρά θεμελιώδη θεωρητικά και ιδεολογικά ζητήματα. Αυτή η αναγκαιότητα που ωρίμασε αξιολογώντας την περίοδο υποχώρησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος το διάστημα που ακολούθησε με τη νίκη της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και τις χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης , αλλά και από τα ζητήματα που θέτει εμπρός στο κομμουνιστικό κίνημα η ανάπτυξη της σύγχρονης ταξικής πάλης.
Τα βήματα που έχουν πραγματοποιηθεί στην συνεργασία και το συντονισμό των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων το προηγούμενο διάστημα ήταν σημαντικά και αναγκαία . Θεωρούμε ουσιαστικές καταχτήσεις τις οποίες στηρίζουμε και θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε. Έχει καταχτηθεί ένα επίπεδο συζήτησης , ανταλλαγής πληροφόρησης και συντονισμού , κοινής στάσης και δράσης σε ορισμένα ζητήματα.
Παραμένει όμως ως βασικό ζήτημα προς κατάκτηση , η ιδεολογικό-πολιτική ενότητα του κομμουνιστικού κινήματος στη βάση του μαρξισμού λενινισμού , της υπεράσπισης των καταχτήσεων που έφερε για την εργατική τάξη διεθνώς το πρώτο ιστορικό εγχείρημα οικοδόμησης του σοσιαλισμού καθώς και της ενιαίας αντίληψης για το χαρακτήρα των ανατροπών και τις αιτίες τους. προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της βαθιάς κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος , για την αναζωογόνηση του στρατηγικού σοσιαλιστικού σκοπού.
Γι΄ αυτό το λόγο εκτιμάμε ότι παράλληλα με την συνέχιση της συνεργασίας και του συντονισμού των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων όπως η ετήσια διεθνής συνάντηση τους είναι απαραίτητη η ενίσχυση της συνεργασίας και σε θεωρητικό επίπεδο ανάμεσα σε θεωρητικά μαρξιστικά- λενινιστικά περιοδικά. Δεν ξεχνάμε ότι βασικός όρος για την διαμόρφωση του επαναστατικού κόμματος είναι η κατάχτηση της επαναστατικής θεωρίας, πράγμα που αποτελούσε επίκεντρο της προσοχής της ΙΙΙ Κομμουνιστικής Λενινιστικής Διεθνούς, την ενενηκοστή επέτειο της οποία εορτάζουμε φέτος. Από την πρώτη κιόλας έκδοση του θεωρητικού περιοδικού της με τίτλο «Κομμουνιστική Διεθνής» η Κομιντέρν διατύπωσε τις οργανωτικές της αρχές και τις θεωρητικές της θέσεις.
Η «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση» συνεχίζοντας τις λενινιστικές παραδόσεις είναι μια έκδοση με σαφές ιδεολογικο-πολιτικό στίγμα, είναι περιοδικό άποψης και όχι απλώς καταγραφής θέσεων των Κομμουνιστικών Κόμματων, διαδικασία που άλλωστε εξυπηρετείτε με άλλες ανάλογες εκδόσεις όπως π.χ. το Πληροφοριακό Δελτίο των διεθνών συναντήσεων των Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων και άλλων εκδόσεων των κομμάτων. Σκοπός μας είναι η συμβολή στην διάδοση και ανάπτυξη της μαρξιστικής λενινιστικής θεωρίας με την ιδεολογική ανάλυση και πολιτική τοποθέτηση στις σύγχρονες εξελίξεις του καπιταλισμού και στα προβλήματα της ταξικής πάλης. Θεωρούμε την ενίσχυση της μαρξιστικό–λενινιστικής κατεύθυνσης/προσανατολισμού στους κόλπους του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος ως προϋπόθεση για την αναγκαία ανασυγκρότηση του.
Τα θεωρητικά και πολιτικά περιοδικά των ΚΚ που συνεργαζόμαστε στην έκδοση της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», συναντηθήκαμε με κριτήριο την κοινή μας αντίληψη για σημαντικότατα ζητήματα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, την υπεράσπιση των αρχών του μαρξισμού – λενινισμού , του προλεταριακού διεθνισμού, την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης, της δικτατορίας του προλεταριάτου και της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Ενώνουμε τις δυνάμεις με σκοπό να συμβάλλουμε στην θεωρητική και ιδεολογική ανασύνταξη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος σε στερεή μαρξιστική-λενινιστική βάση παρά τις όποιες διαφορετικές προσεγγίσεις έχουμε σε ζητήματα τακτικής και στρατηγικής.
Για να προβάλουμε ξεκάθαρα τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης στην επαναστατική διαδικασία, σε συνθήκες που από μια σειρά δυνάμεις αμφισβητούνται τα μαρξιστικά – λενινιστικά κριτήρια για την ένταξη στην εργατική τάξη, και επομένως η ηγετική της θέση της στην πάλη για την κοινωνική πρόοδο, για την επαναστατική μετάβαση από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.
Για να υπερασπίσουμε τις λενινιστικές αρχές για το κόμμα σε συνθήκες που εντείνονται οι πιέσεις για ενσωμάτωση των κομμουνιστικών κομμάτων.
Για να προβάλουμε την αναγκαιότητα της πάλης ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως το ΔΝΤ , το ΝΑΤΟ , η ΕΕ κ.α.
Για να υπερασπιστούμε την ιστορική πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος , χωρίς βεβαίως να αρνούμαστε την αναγκαία κριτική και τα επιστημονικά συμπεράσματα που θα βοηθήσουν το σύγχρονο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα να βρεθεί ένα σκαλοπάτι ψηλότερα. Θεωρούμε αναγκαίο να συνεχίσουμε στην κατεύθυνση των επαναστατικών παραδόσεων της Παρισινής Κομμούνας, της Οχτωβριανής σοσιαλιστικής επανάστασης , της Κομμουνιστικής Διεθνούς και της σοσιαλιστικής πείρας στην ΕΣΣΔ και στις υπόλοιπες χώρες.
Η θεωρητική και ιδεολογική ανασύνταξη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς αταλάντευτη διαπάλη ενάντια στα ρεύματα που δρουν μέσα στο εργατικό κίνημα όπως η σοσιαλδημοκρατία , κάθε είδος οπορτουνισμού στο ίδιο το κομμουνιστικό κίνημα, ρεβιζιονισμού, ρεφορμισμού, εθνικισμού , κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου και του φιλελευθερισμού.
Εκθέτουμε λοιπόν τις θέσεις μας , την αντίληψη μας , την κριτική μας της υπάρχουσας υποχώρησης και διαστρέβλωσης του μαρξισμού ανοιχτά σε όλο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και συμβάλλουμε στο να ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση στις γραμμές του για τον θεωρητικό και ιδεολογικό προσανατολισμό του. Απευθυνόμαστε σε όσα ακόμα θεωρητικά περιοδικά των ΚΚ υποστηρίζουν τις παραπάνω αρχές και θέλουν να συμβάλλουν σε αυτή την προσπάθεια.
Θεωρήσαμε αναγκαίο το 1ο τεύχος της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιεθεώρησης» να είναι αφιερωμένο στην τρέχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού η οποία αναδεικνύει τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος και συσσωρεύει εύφλεκτα υλικά που μπορούν να συμβάλλουν σε επαναστατικές διεργασίες τα επόμενα χρόνια.
Η παρούσα κρίση επιβεβαιώνει το μέγεθος του κατεξοχήν θεωρητικού έργου του Κ. Μαρξ «Το Κεφάλαιο», αναδεικνύει ως καθοριστικό ζήτημα στη θεωρητική δουλειά τη δημιουργική αφομοίωσή του, δηλαδή τη σε βάθος κατάκτηση των νομοτελειών της καπιταλιστικής οικονομίας, ώστε να αναλύουμε και φαινόμενα που δεν είχαν πλήρως αναπτυχθεί στην εποχή του Μαρξ , όπως οι νέες μορφές στη κυκλοφορία του χρηματικού κεφαλαίου , τα νέα τεχνικά μέσα που επιταχύνουν την διάδοση της πληροφορίας και τις συναλλαγές.
Η μαρξιστική λενινιστική αντίληψη στην ανάλυση τέτοιων φαινομένων είναι καθοριστική για τα συμπεράσματα της πολιτικής πάλης για λογαριασμό της εργατικής τάξης σε κάθε χώρα και διεθνώς, για την ισχυροποίηση του ιδεολογικοπολιτικού μετώπου στις ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές προτάσεις περί εξυγίανσης του καπιταλισμού.
Ελπίζουμε ότι τα άρθρα που δημοσιεύονται σε αυτό το περιοδικό συμβάλλουν σε αυτή την κατεύθυνση.
Ο Τσαβες καλεί ολα τα κομματα της Αριστερας παγκοσμίως να παρουν μέρος στην 5η Διεθνή
«Η 5η Σοσιαλιστικη Διεθνής ειναι αίτημα των λαου...ειναι ανάγκη» ειπέ στο κλεισιμο των διεργασιών της Διεθνής Συνάντησης των Αριστερων Κομματων που οργανώθηκε στο Καρακας στις 19 εως τις 21 Νοεμβρίου. Ο πρέδρος της Βενεζουελας και αρχηγός του Ενωμενου Σοσιαλιστικου Κομματος Βενεζουελας (PSUV) σχολιασε πώς « η δημιουργία της 5ης Σοσιαλιστικής Διεθνούς θα σημάνει την γέννηση μιας νέας οργάνωσης που να αρμόζει στην εποχή και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, θα είναι το εργαλείο ενωποίησης και έκφρασης της πάλης των λαων για να σώθει ο πλανήτης...».
Η πρόταση, που υπερψηφιστηκε απο τους αντιπροσωπους 50 χωρων οι οποίοι ειχαν παρευρεθει στην πρώτη έκδοση αυτής της συνάντησης (εκ των οποιων ήταν και το ΚΚΕ) περιγράφει αυτη τη Διεθνή «ώς χωρος όπου κομματα,κινήματα και απόψεις με σοσιαλιστικη κατευθυνση, μαζέυονται να προτείνουν κοινη στρατηγική πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμο, την εναλλαγή το καπιταλισμου σε σοσιαλισμο και την οικονομικη ολοκλήρωση στα πλαισια αλληλεγγύης».
Πολιτικά, αυτη η διεθνής θα «ακολουθεί την γραμμη των προσπαθειων του Καρλ Μαρξ, του Φριντιριχ Ενγκελς και του Λενιν και θα συνδυάζεται με την σκεψη των λατινοαμερικάνων οπως: ο Σιμον Μπολιβαρ, οι αντιμπεριαλιστες Φρανσισκο Μοραθαν και Σεσαρ Αουγκουστο Σαντινο»
Το πρώτο ραντεβού αυτης της περιπέτειας εχει οριστεί για τον Απρίλιο του 2010. Βεβαια ο Τσαβες εδωσε τα περιθώρια στην καθε οργάνωση να πάρει τον χρόνο που χρειάζεται για να περασει η αποφαση απο τα αναγκαία οργανα.
Η πρόταση αυτή δεν δημιουργησε τον πάταγο που θα φανταζόμασταν...εκτός απο τους διάφορους τροτσκιστικους ή αριστερίστικους κύκλους.
Απο την μερια του το Κομμουνιστικο Κομμα της Βενεζουελας δεν εδειξε τον ενθουσιασμο που ο Τσαβες ηλπιζε να δει και που διαφοροι αντιπροσωποι εδειξαν. (http://www.pcv-venezuela.org/index.php?option=com_content&task=view&id=6033&Itemid=98 )
Σε ανακοινωση του λεει πως « ολοι συμφωνουν για την δημιουργια ενος διεθνούς θεσμου για τον συντονισμο των δυναμεων της αριστεράς. Αλλα η ιδεολογική ετερογένεια των διαφόρων οργανώσεων που ηταν παρούσες στην Συναντηση και η διαφωνια τους πάνω στο θεμα του σοσιαλισμου, δεν επιτρεπει μια ξεκαθαρη αντιληψη ενος τέτοιου ενχειρηματος.Ιδιως λόγο της παρουσιας στην συναντηση ακομα και δέξιων κομματων»
Η εναλλακτική λύση που προτεινει το ΚΚΒ ειναι η δομηση « ενος πλατιού αντιμπεριαλιστικου μετώπου, που να ενώνει με ανοικτή μορφή όλες τις πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις που εχουν αντιμπεριαλιστικη κατεύθυνση, που ωστοσο δεν εχουν τον σοσιαλισμο ως στοχο.
Προσωπικα σχολια
Ειναι δύσκολο να πει κανεις οτι ειναι κακη ή καλη ιδέα. Ισχύει οτι οι κομμουνιστικες και οι ευτυτερες προοδευτικές δυνάμεις χρειαζονται ενα Διεθνες συντονιστικο όργανο. Η ιστορια εχει δειξει πολλαπλες φορες πως η υπαρξει ενος τέτοιου θεσμου καθως και πόσο πολύ έχει σημαδέψει την πάλη η απώλειά του. Αλλα:
* Η δημιουργια της 5ης Διεθνους προυποθέτει την υπαρξει μιας 4ης. Πέρα απο τους τροτσικιστικους κύκλους κανένας άλλος δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη μια τέτοιας δομής (γενικότερη αμφισβήτηση του διεθνούς και ιδεολογικού χαρακτήρα) . Ο Τσάβες πρότεινοντας κάτι τέτοιο λεει στους κομμουνιστες οτι η 4η Διεθνης ήταν πραγματικοτητα και η 5η όντας συνεχεια της βασιζεται στα διδαγματα και γενικότερα στην κληρονομιά της.
* Το όνομα «Σοσιαλιστικη» δινει λάθος εντυπώσεις. Πρώτον, ήδη υπάρχει η σοσιαλιστικη Διεθνης (ρεφορμιστικη). Θελουμε κάτι διαφορετικο ή οχι; Εάν δεν θέλουμε να μπούμε σε μια στείρα συζητηση ποιος ειναι πιο σοσιαλιστης, ειναι άτυχη επιλογή ονοματος. Δευτερον, θα αποπροσανατολλησει τον λαο και την πάλη του δίνοντάς του λάθος διλήμματα π.χ. Παλευουμε για τον σοσιαλισμο ή των κομμουνισμο; Ειναι ο σοσιαλισμός αυτοτελης φάση; Ποιοι είναι οι σύμμαχοι; Γιατι όχι οι σοσιαλδημοκράτες και ο κάθε «οπορτουνιστής»;
* Στην Ευρωπη είμαστε μακρυα απο το να έχουμε ώριμες καταστασεις για να φτιαξουμε έναν τέτοιο θεσμο. Με εξαιρεση του ΚΚΕ,του Πόρτογαλλικου ΚΚ και μερικων ανατολικων κομμάτων, οι υπόλοιπες χωρες ή εχουν μικρά και ανεμπειρα κόμματα ή εχουν τρομέρο προβλημα με ασυνεπή κομματα (Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία) ή και τα δύο. Αυτό πιθανό να εξηγεί και την επιλογη του σχετικά χαλαρού συντονισμού μέσω των διεθνών συναντήσεων μία ή δύο φορές το χρόνο.
Οπως και να χει we are living exciting moments.
To be continued…
Tuesday, October 6, 2009
Elections en Grèce :: La droite paye pour 5 ans de mesures impopulaires
Les sociaux démocrates sont les grands gagnants des élections parlementaires du 4 octobre dernier, contre une droite qui paye 5 ans de mesures impopulaires.
Artiom Velouchioutis
Le parti de G. Papandreou, le Mouvement Socialiste Panhéllenique (PASOK), a réussi à gagner la course électorale avec près de 10% d’avance sur son adversaire la Nouvelle Démocratie (ND), parti de droite au gouvernement depuis 2004.
Le PASOK a obtenu 43,94%, contre 33,48% pour la ND. Un résultat qui dépasse toutes les attentes : la victoire la plus importante depuis plus de 20 ans.
Si le résultat était une surprise, la défaite de la ND est compréhensible. Dès le début, ce gouvernement a connu des remous : scandales politiques répétés, mouvements sociaux très forts (élèves et étudiants du supérieur dès 2006, travailleurs de plusieurs secteurs et agriculteurs, assassinat d’un jeune par la police en décembre 2008 et les émeutes qui on suivi), incendies meurtriers à deux reprises - qui ont coûté la vie à plusieurs dizaines des citoyens, fuites de députés vers d’autres partis - notamment vers l’extrême droite. La majorité parlementaire était très fragile.
On peut voir le coup de grâce dans l’annonce de coupes budgétaires et d’une politique d’austérité plus agressives, dûes à la crise que le Premier ministre sortant et Président de la ND, K.
Karamanlis, a annoncé début septembre.
Les communistes grecs perdent un député
Selon le Parti Communiste de Grèce (KKE), qui a réussi à garder la 3e place avec 7,5%, malgré la légère perte de 0,6% et d’un député, « Il y a clairement un changement de parti au gouvernement, mais la politique reste la même ». La Secrétaire Générale du KKE, Aleka Papariga, a déclaré : « Le peuple n’a pas pu se décloisonner du bipartisme comme nous l’aurions souhaité et a été convaincu par l’illusion que le PASOK serait différent de la ND. De notre côté, nous sortons renforcés de ce combat. Mais le résultat reste disproportionnel à notre influence dans la société. Nous serons aux côtés des travailleurs, des indépendants, de la petite et moyenne paysannerie et des jeunes. Dès demain, nous mènerons les luttes nécessaires pour annuler toutes les mesures antipopulaires déjà annoncé par le PASOK. Les travailleurs ne peuvent compter que sur eux-mêmes et le KKE pour sortir de cette crise et pour choisir l’autre voie de développement, le socialisme-communisme. »
L’extrême droite gagne du terrain
Le grand gagnant des élections, à côté du PASOK, est l’extrême droite, qui réussit à augmenter de 1,5% et passe ainsi de 10 à 15 députés. C’est une tendance inquiétante, vu que l’extrême droite en Grèce est activement xénophobe (tabassage des immigrés à plusieurs reprises par ses membres) et belliciste, notamment vis-à-vis de la Turquie et de la Macédoine. Le président du parti d’extrême droite, Karatzaferis, a, à plusieurs reprises, clairement presenté son admiration aux dictateurs du passé et évoqué sa volonté de limiter les libertés sociales et politiques (augmentation de l’armée de la police ; interdiction du KKE ; limitation de la liberté des organisations syndicales).
La droite doit se remettre en question
Dès que les résultats préliminaires (et presque définitifs) montraient que la ND était le grand perdant des élections, Kostantinos Karamanlis, a accepté la défaite et démissionné du poste de Président du parti. Il a également appellé à la préparation d’un congrès pour la réélection d’un président, scrutin où il ne sera pas candidat. Ceci plonge clairement la droite grecque dans une spirale de déstabilisation, qui pourrait durer assez longtemps, vu les fortes critiques adressées au président sortant et à sa politique, au sein de son propre parti.
Dans tous les cas, la Grèce a désormais un gouvernement qui a une majorité très forte au parlement, qui déclare ouvertement avoir compris cela comme un message de soutien à son programme politique. Toutefois, de nombreux électeurs admettent que le vote pour le PASOK était plutôt un vote contre la ND. Qui plus est, ce dernier a annoncé à plusieurs reprises que, face à la crise, il faudra faire sacrifice, suivre les formules de l’Union Européenne. La seule chose qui est réellement différente, c’est le langage utilisé, mais pas les mesures. Il est évident que les années à venir seront difficiles pour le peuple grec
Saturday, May 30, 2009
Πέτανε άδεια για να πιάσουν γεμάτα..Μολών Λαβέ
Τους τη χάλασε η Αλεκα με τις δηλώσεις περί προβοκάτσιας και Μολων Λαβε όπως και ο Μπογιοπουλος στο σημερινο και χθεσινο Ριζοσπάστη.
(δειτε
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/page.do?id=10986&publDate=29%2F5%2F2009&direction=&pageNo=39
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/page.do?id=10987&publDate=30%2F5%2F2009&direction=&pageNo=47 )
Αλλα μαλλον θα το κανουν ετσι κι αλλιως....ελπιζοντας οτι ολο και κατι θα πιασουν, ή καλύτερα, όλο και κάτι θα κόψουν απο τα ποσοστά του ΚΚΕ.
Φορ δε ρέκορντ ομως θα ηθελα να μοιραστώ κατι μαζι σας. Επειδη την ψυλλιαζομαι οτι θα κανουν επίθεση στα του ΟΛΠ θα παραθεσω κάποιες ενδιαφέρουσες, κατ’ εμε, πληροφορίες.
1. Το ΟΛΠ δεν ιδιωτικοποιήθηκε με την άμεση στήριξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ στην Βουλη. Και βεβαιως ούτε του ΚΚΕ.
2. Παρόλαυτα, έχουμε πληροφορίες πως τα δύο αυτά κόμματα, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ψήφισαν την οδηγια στο Ευρωκοινοβούλιο που έδινε το πράσινο φως για όλες τις ιδιωτικοποιησεις λιμανιων στην Ευρωπη. Η ψηφοφορια έγινε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλιου στις 04/09/2008 στο Στρασβουργο.
3. Στα παρακάτω λινκ μπορείτε να δείτε το κείμενο που ψηφίστηκε, τις συζητήσεις των ευρωβουλευτων και βεβαίως το αποτέλεσμα της ψηφορίας και του ποιός ψήφισε τι
το κείμενο (ενδιαφεροντα σημεία Α, Ε, ΣΤ κοκ)
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P6-TA-2008-0408+0+DOC+XML+V0//EL
ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την ευρωπαϊκή πολιτική για τα λιμάνια (COM(2007)0616),
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=COM:2007:0616:FIN:EL:PDF
οι συζητήσεις
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=CRE&reference=20080904&secondRef=ITEM-009&language=EL&ring=A6-2008-0308#4-171
το αποτέλεσμα με ονομαστική λίστα ψήφου (σέλιδα 68 έχει τον Παπαδημούλη –ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ- και Λαμπρινηδη-ΠΑΣΟΚ- στους υποστηρικτες)
http://www.box.net/shared/gx457j4h48
Και για αυτους που απλα βαριουνται να διαβασουν
Μολονότι ειναι γνωστη αυτη η επιλογη των δυο κομματων ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ακομα επιμενει να επικρινει το ΚΚΕ και να δημοσιευει την φαντασιόπληκτη εκδοχή του (το κείμενο του γραφείου τύπου ) :
"Η κ. Παπαρήγα ψευδώς ισχυρίστηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν υπέρ της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών της χώρας όταν είναι γνωστό σε όλους ότι πρωτοστάτησε στους αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίησή τους. "
Μπορει ο ΣΥΡΙΖΑ να μην ψήφισε υπέρ της ιδιωτικοποιησης του ΟΛΠ στην Ελληνικη Βουλη. Αλλα σίγουρα ψήφισε υπέρ της ιδιωτικοποιησης ολων των Λιμανιων της Ευρωπης και στηριξε μέσω του αντιπροσωπου της, Παπαδημουλη, την πολιτικη της ΕΕ στο θεμα αυτο.
Τελος, για το θεμα της σχεσης του ΚΚΕ με το ΚΚ Κινας και την COSCO (κρατικη κινέζικη πολυεθνικη), η οποια απασχολει τους «Αριστερους» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εχουν υπάρξει πολλαπλές απαντήσεις στο Ριζοσπαστη (μερικες εκ των οποίων παραθέτω) και γενικά στα ΜΜΕ.
Αφενός ο ρόλος του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ στον αγώνα εναντια στην ιδιωτικοποιηση. Αφετέρου οι επανειλημμενες δηλώσεις του ΚΚΕ οπως φερειπέιν "είμαστε αντίθετοι με τις ιδιωτικοποιήσεις λιμανιών, βουνών, παραλιών κλπ. και στεκόμαστε απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση - και στην προηγούμενη και στη σημερινή - που πουλάει" ειναι η αποδειξη του τι ειναι το ΚΚΕ και του ρολου που εχει παιξει στο θεμα αυτο.
Οσο για αυτους που θέλουν να φερουν την συζητηση στο αν το ΚΚΕ πηγε στην δεξιωση της COSCO η οχι..πιστευω οτι ειναι λαθος συζητηση. Δεν ξέρω εαν πηγε. Και τι κι αν πηγε μια αντιπροσωπεια; Αυτο που ξερω ειναι οτι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ ηταν μαζικα στου δρόμους ζητώντας να παραμεινουν δημοσια τα λιμανια. Αυτο ειναι το σημαντικο. Οπως και το οτι το ΚΚΕ κρατησε την ιδια θεση στην Ευρωβουλη, στην Ελληνικη Βουλη, στους λιμενεργατες και στο ΚΚ Κινας.
Είναι αυτή συνέπεια και αγωνιστικότητα τόσο στην (Ευρω)Βουλή οσο και στους δρομους, που κανουν το ΚΚΕ και τις δυνάμεις του, την πρωτοπορία του αγώνα και που θα το φέρουν πιο κοντα στο στόχο του. Ο λαος το εμπιστεύεται...αυτός ξέρει
Sunday, May 24, 2009
'Εχω καιρό να γράψω...
Κάνοντας την καθιερωμένη επισκόπηση των ελληνικών κυριακάτικων εφημερήδων έπεσα σε μια συνέντευξη της Αλέκας στην Ελευθεροτυπια. Μολονότι η συνέντευξη έχει μεγέλο ενδιαφέρον, και θα ήθελα να την σχολιάσω, απλά θα σας παρουσιάσω την τελευταία ερώτηση που της έκανε ο δημοσιογράφος. Η Αλεκα απανταει πολυ ωραια...
"Ενας παλιός μαχητής των δημοκρατικών της Ισπανίας κάνοντας ένα συνοπτικό απολογισμό της συνολικής πορείας της αριστεράς είπε ότι «χάσαμε όλες τις μάχες, αλλά έχουμε τα καλύτερα τραγούδια». Το θέμα, ωστόσο, είναι πόσοι τα τραγουδάνε σήμερα, κ. Παπαρήγα.
-Πολλοί. Λιγότεροι από πριν, αλλά θα γίνουν περισσότεροι και στην πορεία θα γίνουμε πλειοψηφία. Θα έχουμε τα παλιά, θα έχουμε και τα νέα τραγούδια μας, γιατί είμαστε σοφότεροι. Ο καπιταλισμός κατατρώγεται από τις αντιθέσεις του. Είναι το παλιό."
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=47299
Wednesday, January 7, 2009
Eux ils bluffent et nous on suit…
Paru dans la revue de l'APED
Washing one’s hand of the struggle
between the powerful and the powerless,
is to side with the powerful,
not to be neutral
Paulo Freire
Cette politique comporte deux types de propositions induisant un double rejet. Premièrement, il doit porter sur les propositions aberrantes qu’elle contient comme la hausse du financement privé de l’enseignement (hausse du minerval, sponsoring etc)[2], la transformation de l’enseignement européen en un grand marché de la connaissance et la soumission de la connaissance scientifique et de sa transmission aux impératif de la concurrence entre bloques économiques[3].
Le deuxième rejet vise les propositions qui à première vue pourraient être qualifiées de « progressistes » ou « sociales » mais dont une lecture plus attentive nous indique qu’elles s’inscrivent dans le même cadre politique et idéologique que les précédentes. Ces secondes propositions font appel aux valeurs humanistes, à l’universalité, au libre choix et à la citoyenneté et sont très souvent enrobées d’un langage calculé et inondé des mots-clés comme « mobilité », « participation » et « multiculturalisme ».
« Oui..mais »
Toutefois cette analyse n’est pas évidente et certaines forces non négligeables[4] du mouvement étudiant pour un enseignement démocratique, public et accessible à tous peuvent facilement se laisser berner. Si les points négatifs des premières propositions sont fortement critiqués, les points en apparence « positifs » des secondes sont applaudis et même encouragés.
Il est en effet très comique de voir comment l’UE essaie de se donner un visage humain et tente de convaincre les citoyens/travailleurs/futurs travailleurs qu’elle ne se positionne pas en faveur d’un capitalisme sauvage. Il est par contre moins comique voire même inquiétant que des éléments aussi centraux du mouvement étudiant croient à ce bluff. Des structures comme ESU et les organisations qu’elle fédère considèrent les secondes propositions comme des « avancées sociales » et prennent pour des « victoires de leur travail » (comprendre : le travail de lobby)[5] le fait qu’elles soient inclues dans
Cette attitude vis-à-vis les propositions dites « sociales » ou « positives » se retrouve fréquemment dans les textes officiels de ces organisations, dans les débats ou dans les Assemblées Générales des étudiants lors des luttes étudiantes nationales. Et elle prend le plus souvent la forme d’une phrase désorientante : « Effectivement, cette reforme n’est pas optimale mais il y a quand même ces aspects positifs qu’il faut soutenir… ».
Les aspects « positifs » de
Nous voulons des salariés mobiles …
Au-delà de son aspect fonctionnel dans la « stratégie en vue de réaliser l’objectif plus large de faire de l’Europe, d’ici à 2010, l’économie de la connaissance la plus compétitive du monde »[6] et « la construction d’un véritable espace européen de la connaissance et de l’apprentissage »[7],
Evitant l’écueil du débat de « quelle mobilité ? pour qui ? avec quels moyens ? », lui aussi vivant dans le mouvement étudiant, nous constatons, en grattant l’image idyllique ci-dessus, que la mobilité recherchée par
« Les objectifs fixés à Lisbonne en mars 2000 […] nécessitent une main-d'œuvre qualifiée et flexible sur des marchés européens du travail plus ouverts et accessibles. »[10]. Cette main d’œuvre doit avoir le bagage nécessaire en termes de connaissances scientifiques, de compétences linguistiques et culturelles pour être prête à bouger partout où le marché du travail européen a besoin de elle. [11] Ainsi, si pour une raison quelconque un secteur du marché du travail dans une région connaît une chute de la demande d’une profession, les connaissances et l’expérience acquise par les travailleurs durant leurs année d’études mobiles fera en sorte qu’ils ne rechignent pas se déplacer vers les régions où ils seront actifs et productifs pour l’économie et les employeurs.
Ainsi, le mouvement étudiant, en soutenant la mobilité dans le cadre de
Apprendre ou travailler du berceau au tombeau ?
Un autre grand axe de
L’idée est simple : « l'éducation et la formation tout au long de la vie devraient à la fois mettre l'accent sur l'apprentissage qui va de l'enseignement préscolaire jusqu'à l'après-retraite, et couvrir toute forme d'éducation, qu'elle soit formelle, non formelle ou informelle […] Les principes sur lesquels se fondent l'éducation et la formation tout au long de la vie et dont dépend leur mise en oeuvre effective concernent le rôle central de l'apprenant, l'importance de l'égalité des chances, et la qualité et la pertinence des possibilités d'éducation et de formation. » [12] « De manière générale, l'on peut assumer qu'un consensus a été atteint concernant les quatre objectifs généraux suivants, qui se renforcent mutuellement: l'épanouissement personnel, la citoyenneté active, l'inclusion sociale et la capacité d'insertion professionnelle/l'adaptabilité »[13]. « Responsabiliser les citoyens de manière à ce qu'ils puissent passer librement d'un environnement d'apprentissage, d'un emploi, d'une région ou d'un pays à un autre afin d'utiliser au mieux leurs connaissances et leurs compétences et, d'autre part, à permettre à l'Union européenne et aux pays candidats d'atteindre leurs objectifs en termes de prospérité, d'inclusion, de tolérance et de démocratie. » [14]
Qui peut s’opposer à une vision aussi idéale de l’enseignement ? Tout le monde veut apprendre même après un premier diplôme ou après la retraite. Tout le monde veut vivre ou revivre une période étudiante. Tout le monde reconnaît la nécessité d’être constamment en phase d’apprentissage surtout quand on constate la vitesse du développement des la technologie et la science. Qui dirait non à un enseignement qui est inclusif, centré sur l’apprenant et qui vise l’épanouissement personnel, la citoyenneté active, la tolérance et la démocratie?
Le raisonnement ci-dessus n’est qu’un exemple parmi d’autres du type de raisonnement que font de nombreuses organisations nationales et internationales[15] au sujet des propositions en apparence favorables.
Une fois de plus, ces organisations prennent leurs rêves pour des réalités. Elles font abstraction tant du cadre très néo-libéral dans lequel s’inscrit le concept de l’apprentissage et la formation tout au long de la vie que des buts avoués de l’Union Européenne.
Pour l’UE « [l]'éducation et la formation sont un instrument indispensable pour promouvoir […] l'adaptabilité et «l'employabilité» […], elles facilitent la libre circulation des citoyens européens et permettent aux pays de l'Union européenne de concrétiser leurs objectifs et leurs espoirs (à savoir gagner en prospérité, en compétitivité, en tolérance et en démocratie). Elles devraient permettre à tous d'acquérir les connaissances nécessaires pour participer en tant que citoyens actifs à la société de la connaissance et au marché du travail. »[16]
Etant donné que « en novembre 1997, le Conseil européen extraordinaire de Luxembourg a fait de l'amélioration de «l'employabilité» et de l'adaptabilité par le biais de la formation un thème prioritaire de ses lignes directrices pour l'emploi. » [17] , il est clair que l'éducation et la formation tout au long de la vie et ses objectifs « humanistes » sont subordonnées aux objectifs de l’emploi, de concurrence mondiale et de création de la société de la connaissance la plus compétitive. Qui plus est, ce type d’éducation est une partie constitutive de ce plan[18].
Par conséquent, en parlant, promouvant et en se réjouissant de l’application du « lifelong learning », les organisation comme ESU ne font que jouer le jeu de la concurrence capitaliste. Ce jeu requiert davantage de salariés actifs sur le marché du travail (d’où la nécessité de mettre au travail le travailleurs en âge de retraite). Ces salariés doivent être adaptables aux fluctuations du marché et de la production et dotés de qualifications directement applicables (ce qui évite les frais de formations), flexibles et modernes[19].
Etudes à la carte
La flexibilisation des cursus est un autre des éléments centraux de
Cette « innovation », surtout les ECTS (European Credit Transfert System) a été « vendue » comme étant la grande source de transparence qui « […] facilite la lecture et la comparaison des programmes d’études pour tous les étudiants, tant locaux qu’étrangers. Il facilite également la mobilité et la reconnaissance académique. » Par ailleurs ce nouveau système des crédits aidera « …les universités à organiser et à réviser leurs programmes d’études »[20] et constitue un élément clé dans la construction « de l'Espace Éducatif Européen » qui veut adapter le système actuel en « un système d'accumulation de crédits pour répondre aux conditions spécifiques du processus de Bologne (ré-articulation des programmes autour des diplômes de baccalauréat (en 3 ans), de master (en 5 ans) et de doctorat (en 8 ans)) et de l'apprentissage tout au long de la vie » [21] .
Lalgré certaines mises en garde que l’on peut trouver dans leurs documents, la réponse d’ESU et des plusieurs organisations étudiantes qu’elle fédère n’a pas été de tirer la sonnette d’alarme devant le démantèlement des cursus nationaux. Au contraire, elles félicitent et soutiennent la démarche introduite par
Une fois de plus, la question se pose de l’aveuglement ou de la naïveté des structures étudiantes. Comment est-il possible de casser en unités des études qui auparavant duraient quatre ou cinq ans sans toucher à la qualité du cursus? Comment est-il possible de croire que le déboulonnage des cursus et l’introduction des ECTS ne vise pas à faire des étudiants une main d’œuvre justement assez qualifiée et facilement « re-qualifiable » et re-formable pour répondre aux nécessités de la production ? Ces questions semblent encore plus pertinentes quand nous mettons les « études à la carte » dans la perspective des objectifs de « Lisbonne » et du PEES.
Il est important de souligner les conséquences d’un tel démantèlement des cursus dans les droits professionnels et sociaux. Le fait d’avoir rendu les limites entre cursus floues résulte d’une part à la désintégration des métiers et d’une autre part à la dissipation des limites entre professions et donc des acquis de ces professions. Ainsi, au Royaume Uni – le pays à l’avant-garde des plans de l’UE en termes d’enseignement - un bachelier en philosophie peut faire un master en physique et un diplômé en médicine peut devenir docteur en économie.
Dès lors se pose la question de la valeur, de la qualification et de l’accès à une profession qui résulte d’un diplôme sur le marché du travail. Ce nouveau type de « professionnels polyvalents » dont l’activité exercée sur le marché du travail résulte davantage d’un choix individuel de « formations à la carte » que d’une réelle formation cohérente brise l’unité professionnelle qui vient avec la formation unifiée des salariés. Qui plus est, ce démantèlement organise peu à peu le cassage des acquis des ces professions - par exemple les barèmes et les conventions collectives - et augmente de fait la concurrence entre salariés.
Conclusion
De ce fait, il est difficile de croire que l’Union Européenne et les autorités nationales visent un enseignement humaniste, public et de qualité. Comment serait-il possible d’une part de promouvoir les privatisations, la réduction des dépenses publiques, la flexibilisation de l’emploi stable et des horaires, l’allongement des semaines de travail à 65 heures, la destruction des systèmes des pensions et prépensions….et d’autre part vouloir un enseignement qui veut « l'épanouissement personnel, la citoyenneté active, l'inclusion sociale… » ? Comment est-il possible d’être « social » sur la thématique de l’enseignement mais d’être aussi antisocial dans tous les autres domaines de la politique ? Ce n’est pas possible…
L’Union Européenne ne vise pas à satisfaire les intérêts des citoyens sauf quand ceux-ci ne vont pas à l’encontre ou renforcent son objectif principal, à savoir jouer le jeu du capitalisme et faire en sorte que ses monopoles/oligopoles soient dominants mondialement au détriment des monopoles/oligopoles asiatiques et Nord Américain. Etant donné que l’enseignement est un domaine clé du développement de l’Union Européenne en tant que société de la connaissance (qui dit connaissance dit enseignement et recherche), la marge de manœuvre via les canaux officiels est faible.
Il est donc impératif que le mouvement étudiant et les organisations qu’il choisit pour le représenter arrêtent de croire et de faire croire qu’il est possible d’obtenir des avancées sociales dans le cadre officiel. Il est tout aussi impératif et prioritaire des reconsidérer certaines positions et attitudes et de développer un véritable travail à l’échelle européenne pour contrer
Des petites victoires et avancées peuvent et doivent être décrochées mais sans véritable travail de terrain (qui peut compléter le travail officiel et de lobbying), la balance penchera toujours du côté des puissants.
[1] « Après l'introduction de l'éducation dans le traité[ de Maastich], le rythme […] s'est accéléré, pour aboutir en 2002 à la formulation du programme de travail «Éducation et formation 2010» Ce cadre global de coopération et de collaboration vise à faire des systèmes d'éducation et de formation de l'Union une référence mondiale d'ici à la fin de la décennie. Cette réponse politique à la stratégie de Lisbonne dans les domaines de l'éducation et de la formation découle de la prise de conscience que la collaboration dans ces domaines est essentielle pour que l'Union européenne puisse devenir une grande économie mondiale fondée sur la connaissance.
Aussi
Site de
[2] « L'Europe semble souffrir d'un sous-investissement dans les ressources humaines. Bien que les pays de l'UE, […] consacrent en moyenne un peu plus de 5 % de leur PIB aux dépenses publiques d'éducation et de formation, il existe toujours un net déficit au niveau du financement privé. Si l'on reconnaît que, dans le modèle social européen, les sources privées ont toujours été considérées comme un complément et non pas comme un remplacement du financement public, face aux nouveaux défis de la mondialisation, un accroissement de celles-ci se révèle nécessaire. »
Investir efficacement dans l'éducation et la formation, Communication de
[3] « Les universités opèrent en effet dans un environnement de plus en plus mondialisé, en constante évolution, marqué par une concurrence croissante […]. Or, les universités européennes ont généralement moins d'atouts et de moyens financiers que leurs homologues d'autres pays développés [...]. La question se pose donc quant à leur capacité à concurrencer les meilleures universités au monde tout en assurant un niveau d'excellence durable »
Le rôle des universités dans l'Europe de
[4] Pour le niveau européen nous faisons référence à
[5] Pour plus d’informations se référer au site de ESU (European Student Union www.esib.org ; « The Black Book of the Bologna Process » 2005, « Bologna with Student Eyes » 2007 et « Lisbon With Student Eyes » 2007); DAP: http://www.dap.gr/modules/news/index.php?storytopic=4 ; PASP: http://www.pasppolitikou.gr/news/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=37&Itemid=33
[6] COMMISSION DES COMMUNAUTÉS EUROPÉENNES, RAPPORT DE
[7] Idem. p.2
[8] CONSEIL DE L'UNION EUROPÉENNE, Rapport du Conseil "Education" au Conseil européen sur "Les objectifs concrets futurs des systèmes d'éducation et de formation", 14 février 2001, p 14 et p.4
Voir aussi : Résolution du Conseil et des Représentants des gouvernements des États membres, réunis au sein du Conseil, du 14 décembre 2000, portant plan d'action pour la mobilité [Journal officiel C 371 du 23.12.2000].
« La mobilité des citoyens, notamment en ce qui concerne l'éducation et la formation, encourage le partage des cultures et promeut le concept de la citoyenneté européenne ainsi que celui d'une Europe politique »
[9] Anne Mikkola, Bruno Carapinha, Colin Tück, DaithíMac Síthigh, Nina Gustafsson Åberg, Sanja Brus, ESIB, « Bologna with Student Eyes » Londres : édtion 2007, p.31
Anita Līce, Christine Scholz, Maria Noleryd, Stef Beek & Stinna Gamelgaard , « Lisbon With Student Eyes » Manchester:2007;
[10] Plan d'action en matière de compétences et de mobilité, Communication de
[11] Voir : CONSEIL DE L'UNION EUROPÉENNE, Rapport du Conseil "Education" au Conseil européen sur "Les objectifs concrets futurs des systèmes d'éducation et de formation" et COMMISSION DES COMMUNAUTÉS EUROPÉENNES, RAPPORT DE
[12] op.cit p.4
[13] op.cit.p.10
[14] COMMUNICATION DE
[15] DAP : position sur les Institution pour l’apprentissage tout au long de la vie (http://www.dap.gr/modules/news/article.php?storyid=3 ) ;
ESU/ESIB, ESIB's statement on Higher Education towards the next century and the UNESCO World Conference on Higher Education (Paris Oct.'98) http://www.esib.org/index.php/documents/statements/188-statements/374-esibs-statement-on-higher-education-towards-the-next-century-and-the-unesco-world-conference-on-higher-education-paris-oct98 )
[16] Journal officiel des Communautés européennes, RÉSOLUTION DU CONSEIL du 27 juin 2002 sur l'éducation et la formation tout au long de la vie (2002/C 163/01), arti 1p.1
[17] op.cit. Art. 4 , p. 1
[18] « L'éducation et la formation tout au long de la vie sont devenues un objectif horizontale de la stratégie européenne pour l'emploi » ,
« … mobiliser tout le potentiel de financement, public et privé », « rôle prioritaire évident que doivent jouer l'éducation et la formation tout au long de la vie dans les politiques nationales pour l'emploi »
Journal officiel des Communautés européennes, RÉSOLUTION DU CONSEIL du 27 juin 2002 sur l'éducation et la formation tout au long de la vie (2002/C 163/01), art.1, p.4
[19] Stefan C. Wolter, Resources for Lifelong Learning and Tertiary Education, speech en ligne sur le site de l’OECD, http://www.oecd.org/dataoecd/2/20/1917598.pdf
(visité 19/05/2008)
[20] Communautés européennes, 2004, Système européen de transfert et d’accumulation de crédits (ECTS) Caractéristiques essentielles, http://ec.europa.eu/education/programmes/socrates/ects/doc/ectskey_fr.pdf
[21] ECTS à l'Université catholique de Louvain, portail Internet de UCL http://www.uclouvain.be/14033.html
[22] ESU/ESIB, Policy Paper : Degree Structures, May 2007, http://www.esib.org/index.php/documents/policy-papers/187-policypapers/292-policy-paper-qdegree-structuresq
ESU/ESIB, Policy Paper: ECTS compatible Credit Transfer and Accumulation Systems, May 2007
http://www.esib.org/index.php/documents/policy-papers/187-policypapers/291-pp-ects
[23] idem